در حضور واژه های بی نفس 

صدای تیک تیک ساعت را گوش کن 

شاید مرهم درد ثانیه ها را پیدا کنی

حکايت من…

حکايت کسي بود که عاشق دريا بود اما قايقي نداشت

دلباخته سفر بود اما همسفـر نداشت

حکايت کسي بود که زجر کشيد اما ضجه نزد

زخم داشت اما نناليـد

گريه کرد اما اشک نريخت

حکايت من حکايت کسي بود که

پر از فرياد بود اما سکوت کرد تا همه ي صداها را بشنود...

.................................................

.................................................

منبع:http://samfonizendegi.blogfa.com/category/24

:

این روزها تکلیفم نه باخودم روشن است نه بادیگران و شاید فقط کمی دلواپسم ... یاحتی نگران ....ویا حتی حسی دارم که نامش را نه خودم میدانم و نه دیگران
پشت به پنجره ی سکوت روبه دفتر تنهایی ایستاده ام و با اندوه به سیل عظیم خاطارت تلخ شیرینم مینگرم و این روزهای آخریست که دارم آرزو می کنم کاش
نفس بکشم ...
امید داشته باشم ...
و زنده بمانم...
قهوه در فنجان سیاهم یخ کرده و داغش راهم دوست ندارم چه برسد به سرد شده اش! می خواهم آن راروی میز قهوه ای رنگ اتاق تاریک و سوت و کورم بگذارم اما ... نه توان این کار را دارم و نه حتی حوصله اش را!!!
تمام خانه را غبار گرفته و من ان را از پشت مهی غلیظ می نگرم و سکوتش برای این روزهای من نه تنها مرگ آور و کشنده نیست که جذاب هم هست....
این روزها حتی دیگر حوصله ی آن گنجشک ریز سفید راهم ندارم ... نمی دانم از نوکش خوشش آمده یا طرفدار من شده است که مدام آن نوک ریز و کوچک را به شیشه می کوبد و شاید هم می خواهر مراعصبی کند و عجیب در این کار موفق است جوجه ی این روزهای من...

Melika......bh

نه بهار با هیچ اردیبهشتی...........                   

نه تابستان با هیچ شهریوری...........
نه زمستان با هیچ اسفندی...........
اندازه ی پاییز به مذاق خیابانها خوش نیامد,,,,,,,
پاییز" مهری داشت که به دل هر خیابان مینشست..............

با این که بار ها زیر پای پیاده ها شکست....